معنی حسین بسنوی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین بسنوی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ نِ بُ)

ابن داود کرد. اشعار او را ابن شهرآشوب در ’مناقب’ آورد، و در معالم العلماء ص 36 و 137 نیز او را یاد کرده است. او راست: ’الرسائل البشنویه’ و ’الدلائل’. (ذریعه ج 8 ص 236 و ج 10 ص 244) (تاریخ کرد یاسمی ص 86)

لغت نامه دهخدا

حسن بسنوی

(حَ سَ نِ بُ نَ)

آق حصاری، ملقب به ملا کافی. او راست: نورالیقین که در 1014 هجری قمری به پایان رسانیده است

لغت نامه دهخدا

حسین حسنی

(حُ سَ نِ حُ)

ابن محمد کمور، ریاضی دان و داستان سرا بود. در قاهره مدرس مدرسه هندسه بود وتألیفاتی در ریاضی داشت و در 1303 هجری قمری درگذشت. (معجم المطبوعات) (اعلام زرکلی) (معجم المؤلفین)
ابن محمد بن عبدالله علوی حسنی مکنی به ابوعلی. کتابی در ترجمه احوال پدرش سلطان محمد دارد. و به سال 1213 هجری قمری / 1798 میلادی درگذشت. (معجم المؤلفین از دلیل مؤرخ المغرب)
ابن خلیل الکریدی حنفی مدرس. در قندیه به سال 1218 هجری قمری درگذشت. او راست: حاشیۀ سراجیه و ’اشراط الساعه’ و جز آن. (هدیه العارفین ج 1 ص 332)

لغت نامه دهخدا

حسین سهوی

(حُ سَ نِ سَهَْ)

تبریزی خطاطشاعر. پس از حملۀ عثمانیان از تبریز به کاشان آمد و دوازده سال سکونت گزید و به هند رفت و 1003 هجری قمری در آنجا درگذشت. (ذریعه ج 9 ص 479) (خط و خطاطان)

لغت نامه دهخدا

حسین سنجی

(حُ سَ نِ سَ)

ابن شعیب مروزی شافعی مکنی به ابوعلی فقیه. او ’التلخیص’ ابوعباس بن قاص را شرح کرده و در پیرامون 430 هجری قمری / 1039 میلادی درگذشته است. وی مؤلفات دیگری نیز دارد. (معجم المؤلفین از عیون التواریخ ابن شاکر ج 13 ص 183) (وفیات الاعیان ابن خلکان) (البدایه ابن کثیر) (کشف الظنون) و در هدیه العارفین ج 1 ص 309 مرگش در سال 433 هجری قمری یاد شده است

لغت نامه دهخدا

حسین بنگی

(حُ سِ بَ)

دهی است از دهستان چاپلق بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. واقع در 4هزارگزی شمال خاوری الیگودرز کنار راه مالرو حسین آباد به شفیعآباد. ناحیه ای است واقع در جلگه. معتدل. دارای 197 تن سکنه میباشد. فارسی و لری زبانند. از قنات مشروب میشود. محصولات آنجا غلات، لبنیات، چغندر، پنبه. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

حسین بغوی

(حُ سَ نِبَ غَ)

ابن مسعود بن محمد معروف به ابن فراء بغوی شافعی در مروالرود خراسان در 516 هجری قمری 1122/م. پس از هفتادواند سال عمر و دیدن بیش از هشتاد راوی حدیث درگذشت. او راست: معالم التنزیل در تفسیر و مصابیح السنه و التهذیب و شمائل النبی و ’الجمع بین الصحیحین’. (سیر النبلاء ج 12 ص 103) (طبقات الشافعیه ج 37 ص 2) (تذکره الحفاظ ج 15 ص 2) (ابن خلکان ج 1 ص 402) (شذرات ج 4 ص 48) (روضات ص 246) (طبقات المفسرین سیوطی 12) (مفتاح السعاده) (کشف الظنون) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج 1 ص 312) (تاریخ گزیده ص 809 و 813)

لغت نامه دهخدا

حسین بغوی

(بَ غَ)

حسین بن مسعود بن محمدبغوی. وی شافعی بود. کنیه اش ابومحمد و لقبش فراء و محی الدین و محی السنه. در علم فقه و تفسیر و ادبیات وحدیث و رجال و معرفت و اسامی صحابه و روایت اخبار دست داشت. او راست: 1- تفسیر القرآن. 2- التهذیب در فقه شافعی. 3- الجمع بین الصحیحین. 4- شرح السنه. 5- معالم التنزیل در تفسیر و ظاهراً این کتاب غیر از تفسیر القرآن است. 6- مصابیح السنه در حدیث و شبیه کتاب من لایحضره الفقیه ابن بابویه صدوق است که اسناد اخبار را حذف کرده و خبر را به راوی اصل که از معصوم شنیده است نسبت میدهد و تفسیر مذکور متوسط است و از تفاسیر صحابه و تابعین و مابعد ایشان نقل کرده و تاج الدین ابونصر عبدالوهاب بن محمد حسینی متوفی به 875 هجری قمری آنرا تلخیص کرده است. بغوی با غزالی معاصر بوده و در سال پانصد و ده یا یازده یا شانزده هجری قمری در مرورود وفات یافت و زادگاهش شهر بغ یا بغشور مابین مرو و سرخس و هرات بوده و در مقام نسبت بدانجا بغوی گفتن شاذ و مخالف قیاس است. (از ریحانه الادب). و رجوع به نامۀ دانشوران ج 4 و لغات تاریخیه و جغرافیه وحبیب السیر ج 2 و تاریخ الخلفا ذیل محی السنه و اعلام زرکلی و انجمن آرا و معجم المطبوعات و مآخذ آن شود

لغت نامه دهخدا

حسین بدوی

(حُ سَ نِ بَ دَ)

ابن سامی بن علی بدوی شافعی مدرس جامع ازهر بود و در قاهره در 1362 هجری قمری 1943/ میلادی درگذشت. او راست: ’قصه سیدنا داود’ و جز آن. (معجم المؤلفین از الاعلام الشرقیه ج 2 ص 105) (فهرست کتاب خانه ازهر ج 6 ص 20)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین بسنوی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما